Trzy, cztery… start!

Dziś 5 stycznia i ten pierwszy dzień – najważniejszy! Realny start naszego projektu Tajlandia 2017. Stresujemy się! nie ma co tego ukrywać. Do ostatniej chwili jeszcze trwały ustalenia, zrobiliśmy próbę generalną szkolenia, briefing i … staniemy przed wymagającą grupą.  Pracowaliśmy na ten moment miesiącami – naprawdę! Pierwszy trening w dużej fundacji Grassroots Human Rights Education & Development (GHRE-FED) w #KhuekKha. Fantastyczni ludzie pracujący najpierw z ofiarami tsunami, prowadzący sierociniec i centrum edukacyjne, teraz bardzo zaangażowani w pomoc prawną i finansową dla środowisk migrantów robotników – głównie z Birmy. Jest to bardzo trudny temat, o którym mamy nadzieję opowiedzieć wam przy innej okazji.

15826779_1834920740098815_4464529263627381468_n

 

Facebook Twitter Google Digg Reddit LinkedIn Pinterest StumbleUpon Email

24 godziny nad przepaścią. W hamaku.

Grupa wolontariuszy fundacji Safe Water Safe Land – sami ratownicy medyczni, górscy i jaskiniowi oraz instruktorzy pierwszej pomocy wiszą prez 24 godziny w hamaku pod hasłem „Nam nie wisi” – akcja, która ma zwrócić uwagę na fakt, że nie jest im wszystko jedno, że mierzą wysoko.


… ” Jest ostatni weekend lata, ale w skałach pachnie już jesienią. O 16 zaczęło padać. Jest wieczór – deszcz nie odpuszcza, a wiatr przybiera na sile. Wysoko, między skałami wisi kilkanaście hamaków – do rana będzie ich mniej, ale najwytrwalsi zostaną w nich 24 godziny. ” …
Img01

Wiatr w spaniu nie pomaga. Hamakiem między skałami buja, a jeśli deszcz nie ustał, zacina pod płachtę.

W wiele miejsc na świecie nie dociera edukacja ratownicza, a ludzie umierają bez żadnej pierwszej pomocy. Bez reanimacji. Bez szans.

W 2014, w Malezji, miał miejsce pierwszy projekt Safe Water Safe Land. Formalnie fundacja powstała dopiero po tym projekcie, po powrocie do kraju. Jest coraz lepiej – fundacja się rozwija, jest coraz więcej zaangażowanych ratowników i instruktorów, coraz więcej energii, by docierać na krańce świata z treningiem ratowniczym. Uczyć reakcji na wagę życia.

W Tajlandii nie umieją pływać, bo nikt ich tego nie uczy. I nikt nie podejmuje CPR (Resuscytacji – Cardio Pulmonary Resuscitation). Bo tego też ich nikt nie uczy. Zmieńmy to – wymaga to pracy i wytrwałości, ale ratownicy nie poddają się tak łatwo.

Sama płachta nie wystarczy. Gdy śpisz w hamaku i deszcz nie odpuszcza, z liny asekuracyjnej (jesteś na wysokości, więc śpisz w uprzęży) robi się sączek i wszystko nieubłaganie nasiąka.

Instruktorzy fundacji Safe Water Safe Land jadą tej zimy do Tajlandii szkolić na fantomach z zakresu pierwszej pomocy dzieciom. Nauczycieli, rodziców, lokalne społeczności. Uciskanie klatki ratuje życie.

Mają już bilety lotnicze, ale organizacja warsztatów na miejscu, przejazd między wioskami i sprzęt szkoleniowy kosztują.

Ceny w Azji są na tyle niskie, że nawet niewielkie wsparcie przekłada się na duży krok naprzód. A 100% wpłat wolontariusze przeznaczą na szkolenia.

Im nie wisi. Im nie jest wszystko jedno. Trening CPR realnie ratuje życie. Potwierdzają to statystyki z innych kontynentów, gdzie aktywna pierwsza pomoc podnosi przeżycie zatrzymania krążenia o 70-80%. To by znaczyło, że dwa tysiące dzieci co roku mogłoby żyć. To wymaga szerokiej edukacji, regularnego treningu i dostępności AED.

Wszystko przed nami. Zaczynamy dziś.


Pogoda nas nie rozpieszczała, ale i tak było 100% pozytywnie i energetycznie. Cały czas liczymy na Wasze wsparcie – zbieramy pieniądze na tegoroczny projekt szkoleniowy w Tajlandii, gdzie corocznie tonie 2500 dzieci, więc będziemy szkolić nauczycieli i rodziców z zakresu CPR!
Jeśli tobie też nie wisi i nie jest ci wszystko jedno, zrób przelew.
Wsparcie ratuje życie!!!

 

Facebook Twitter Google Digg Reddit LinkedIn Pinterest StumbleUpon Email

Żółta gorączka jest niebezpieczną chorobą wirusową przenoszoną przez komary z rodziny Aedes , Haemagogus lub Sabethes. Diagnostyka, szczególnie we wczesnych etapach, może być trudna a żółta febra mylona z innymi wirusami, jak malaria, denga, wirus zapalenia wątroby lub innych chorób a nawet z zatruciem. Przeciwciała gorączki mogą być wykryte w specjalistycznym badaniu krwi.

Przenoszenie choroby opisuje się w podziale na trzy podgrupy: dżungla – dotyczy ludzi w niej pracujących, gdy zakażone komary, żerujące na małpach infekują ludzi. Pośrednia podgrupa – komary żerujące zarówno w środowisku naturalnym, jak i w pobliżu gospodarstw domowych infekują i małpy, i ludzi. To jest częsty typ ogniska epidemii w Afryce. Trzeci – epidemie miejskie – ludzie zakażeni wirusem wprowadzają go na obszary gęsto zaludnione, z dużą liczbą niezaszczepionej populacji.

Wirus inkubuje przez 3 do 6 dni, po czym następuje infekcja. Pierwsza faza objawia się gorączką, bólem mięśni, pleców, głowy, dreszczami, utratą apetytu i nudnościami. Większość pacjentów wykazuje poprawę i objawy ustępują po kilku dniach. Niemniej – około 15% pacjentów w ciągu 24 godzin od początkowej remisji wchodzi w drugą, toksyczną fazę. Znów mamy do czynienia z wysoką gorączką oraz dysfunkcjami różnych systemów organizmu, m.in. dysfunkcje nerek. Bardzo szybko pojawia się żółty kolor skóry i źrenic. Pacjenci skarżą się na duży ból brzucha, wymiotują. Może pojawić się krwawienie z jamy ustnej, nosa, oczu i żołądka, następnie krew pojawia się w wymiocinach i kale. Ważne: połowa pacjentów toksycznej fazy umiera w ciągu 10 do 14 dni, reszta przeżywa i bez znacznego uszkodzenia narządów. Jest to niebezpieczna choroba i nie można jej w żadnym wypadku lekceważyć. Nie ma specyficznego leczenia – tylko leczenie podtrzymujące objawowe przeciw odwodnieniu, w razie niewydolności oddechowej i gorączki. Antybiotyki są stosowane w leczeniu ewentualnych towarzyszących zakażeń bakteryjnych.

Szczepionka – jest bezpieczna dla dzieci powyżej 9 miesięca życia, o w miarę przystępnej cenie, już pojedyncza dawka może zapewnić odporność na całe życie. Czasami potrzebna jest dawka przypominająca po 10 latach. Szczepienie odnotowywane jest przez lekarza w tzw „Yellow Book”. Jeśli planujecie podróże do Afryki lub poprzez Afrykę koniecznie należy się zaszczepić. Wymagana jest również w niektórych częściach Ameryki.

STAMARIL – produkowana przez Sanofi Pasteur – cena ca. € 50

YFbook

Pod koniec 2015 roku odnotowano wybuch choroby w Angoli, zakażenia rozprzestrzeniły się dość znacznie w całym kraju. Obecnie, w maju odnotowano ponad 2400 podejrzanych przypadków. Powiązano również przypadki w innych krajach z wybuchem choroby w Angoli. Demokratyczna Republika Konga – prawie 50 laboratoryjnie potwierdzonych przypadków, 60 uzasadnionych podejrzeń w Ugandzie. Ryzyko w Angoli jest wciąż wysokie, mimo dużej liczby szczepionych osób, zwłaszcza w obszarach trudno dostępnych i tych gęsto zaludnionych. Ze względu na transgraniczne działania gospodarcze i społeczne, przypadki żółtej febry w Kenii i Chinach zostały również powiązane z Angolą.

Obecny wybuch choroby w zachodniej Afryce podniósł na nowo obawy o globalną podaż i adekwatność zapasów szczepionki w przypadku dużej epidemii. Od marca do maja 2016 około 10 milionów dawek zostało przesunięte do Angoli z awaryjnych zapasów. Ogólny popyt na szczepionkę w celach profilaktycznych zwiększył się od ca. 5 milionów rocznie do ponad 60 milionów rocznie. Podczas gdy wytwarzanie szczepionki jest na poziomie około 35 milionów w ciągu roku.

Facebook Twitter Google Digg Reddit LinkedIn Pinterest StumbleUpon Email

Denga – czy mamy przełom?

Zapadalność na dengę według danych WHO wzrosła w II połowie XX wieku niemal trzydziestokrotnie. Ten ogromny skok zachorowań powodowany jest przez urbanizację, wzrost liczebności populacji, zwiększającą się popularność podróży oraz globalne ocieplenie. Obecnie denga stanowi drugą po malarii najpowszechniej diagnozowaną infekcję w tej grupie chorób zakaźnych.

Od lat prowadzone są badania nad rozwiązaniem profilaktycznym i znalezieniem skutecznej szczepionki na dengę. W grudniu 2015 koncern Sanofi Pasteur jako pierwsza firma ogłosił sukces. Należy jednak nadmienić, że w trakcie badań klinicznych jest pięć kolejnych kandydatów na szczepionki, z czego dwa preparaty obecnie przechodzą III fazę badań.

Dengvaxia (Sanofi Pasteur) ma za zadanie pobudzić układ odpornościowy poprzez wytworzenie przeciwciał dla wszystkich czterech serotypów wirusa dengi. Skuteczność szczepionki niestety nie jest 100%. W testach klinicznych szczepionka redukowała ryzyko zachorowania o około 60%. Pozytywna wiadomość to taka, że skuteczność szczepionki była wyższa dla dwóch najgroźniejszych serotypów dengi. Wątpliwości są co do skuteczności szczepionki u dzieci, szczególnie poniżej 9 roku życia, oraz u osób starszych. Dlatego też środek został zatwierdzony do użytku u pacjentów pomiędzy 9 a 45 rokiem życia.

Na początku kwietnia br. uruchomiono na Filipinach program zaszczepienia ok. miliona uczniów szkół publicznych z terenów, w których denga występuje endemicznie w dużym nasileniu. Inne kraje, w których zarejestrowano szczepionkę: Brazylia, Meksyk, Salwador. Schemat szczepień to: 0/6/12 miesięcy – 3 dawki.

Niewątpliwie jest to duży krok i jeśli dalsze badania wykażą jej skuteczność, szczepionka prawdopodobnie będzie mogła być dostępna również dla podróżników wybierających się do Azji Południowo-Wschodniej, Ameryki Południowej czy Afryki.

dengue-virus.png

Opis choroby

Denga jest chorobą zakaźną – wywoływaną przez wirusa (Flaviviridae, rodzaj: Flavivirus). Najbardziej niebezpieczne są wywołujące gorączkę krwotoczną serotypy 3 i 4 (jest ich w sumie 4). Ważna informacja: infekcja jednym serotypem, choć uodparnia na ten właśnie serotyp wirusa, podnosi ryzyko powikłań w przypadku infekcji innymi typami wirusa.

Zakażenie następuje poprzez ugryzienia komarów z rodzaju Aedes, najczęściej Aedes aegypti. Żyją one zazwyczaj w strefie między 35° N i 35° S oraz poniżej 1000 m.n.p.m. Są zdolne kłuć i rozprzestrzeniać wirusa w każdej porze doby i roku, choć najczęściej zdarza się to o poranku i wieczorem. Wirus nie przenosi się z człowieka na człowieka.

Choroba nieco ciężej przebiega u dorosłych, lecz dzieciom grozi większe ryzyko poważnych komplikacji. Okres inkubacji trwa od kilku do 14 dni – czyli podróżni, u których zaobserwowano niepowikłaną gorączkę po ponad 2 tygodniach od powrotu z terenów endemicznego występowania choroby, mają małe prawdopodobieństwo dengi.

Objawy: gorączka, bóle kostno – stawowe, bóle głowy, powiększenie węzłów chłonnych i wątroby. Gorączka typowa dla dengi przebiega w poniższy sposób: wysoka temperatura i bóle stawów z naciskiem na stawy kolanowe. Spadek gorączki następuje po 2-4 dniach. Po krótkiej (do kilkudziesięciu godzin) remisji następuje powrót gorączki i tym razem towarzyszy jej grudkowo-plamista wysypka od rąk i stóp przechodząca na kończyny, tułów, rzadziej twarz. Najgroźniejsza postać kliniczna to gorączka krwotoczna dengi. Jest to ciężka postać choroby i cechuje się wysoką śmiertelnością. Ma silniejsze objawy początkowe wraz z wymiotami, po 2-3 dniach dochodzą bóle brzucha, powiększenie wątroby i skaza krwotoczna – wybroczyny (petechie) spowodowane pękaniem naczyń krwionośnych i krwawe podbiegnięcia. Może dojść do śpiączki. Krwawienia do jam ciała pojawiają się w 4-5 dniu choroby – w braku leczenia dochodzi do wstrząsu i może dojść do zgonu. Jednak należy zaznaczyć, że większość chorych na dengę (wszystkie serotypy) powraca do zdrowia bez poważnych następstw – konieczne jest jednak wdrożenie leczenia. Na pewno nie można bagatelizować tej choroby.

 

http://apps.who.int/iris/bitstream/10665/44188/1/9789241547871_eng.pdf
http://www.who.int/immunization/research/development/dengue_q_and_a/en/ 
http://emedicine.medscape.com/article/215840-overview 
http://kopalniawiedzy.pl/denga-szczepionka-Dengvaxia,23743
http://www.medexpress.pl/nowa-kampania-w-wojnie-z-denga/63695
Facebook Twitter Google Digg Reddit LinkedIn Pinterest StumbleUpon Email

Podróże kształcą, bawią, wciągają i wzbogacają. Niekiedy mogą nas wzbogacić w obce naszemu organizmowi patogeny… W jaki sposób można, należy, a czasem nawet koniecznie trzeba chronić się szczepieniami i jak skuteczna może być ta ochrona. Postaramy się przekazać w pigułce wiedzę przydatną przed przyjęciem ampułki

Nie ma już miejsc, do których nie zaglądaliby turyści, a podróże międzykontynentalne są codziennością. Oznacza to, że podróżują wszyscy, w różnym wieku i o zróżnicowanym stanie zdrowia. Ryzyko zachorowania, zakażenia lub zarażenia zależne jest o kilku podstawowych czynników:

  • stopień endemiczności danego regionu świata
  • ogólny stan zdrowia podróżnika (choroby przewlekłe, stan układu immunologicznego, stan układu termoregulacji, wiek, ciąża itp.)
  • długość pobytu
  • planowane czynności w odwiedzanym regionie świata (sporty: wspinaczka wysokogórska, nurkowanie, sporty ekstremalne)
  • podjęte działania ochronne

Szczepienia są jednym z elementów szeroko pojętych działań ochronnych. Jednak ze względu na to, że przedstawiają jeden z najdłuższych etapów przygotowawczych do wyjazdu lub wyprawy należy o nich pomyśleć odpowiednio wcześnie i zgłosić się do odpowiedniej instytucji lub lekarza medycyny podróży. Co więcej – niektóre ze szczepień muszą być powtórzone. Tym bardziej zachęcamy do konsultacji medycznej minimum 6 tygodni przed planowaną podróżą.

Lista szczepień, które mogą uratować nam zdrowie, a czasami nawet i życie nie jest wcale rozbudowana. Wobec tego, pomimo że szczepienia te nie należą do tanich, ich działanie jest wieloletnie, więc traktujmy je, jako bardzo dobrą inwestycję.

Przede wszystkim należy sprawdzić, jakie choroby występują w regionie, do którego się wybieramy. Następnie odpowiednio dobieramy do wyjazdu potrzebne szczepienia.

tabela choroby

Choroby tropikalne

  • Wirusowe zapalenie wątroby typu A (WZW A) – choroba układu pokarmowego, wywoływana przez wirusa zapalenia wątroby typu A. Może przebiegać bezobjawowo, ze średnim nasileniem albo mieć przebieg bardzo ciężki.
  • Wirusowe zapalenie wątroby typu B (WZW B) – ciężka choroba, wywoływana przez wirus zapalenia wątroby typu B. Do zakażenia dochodzi poprzez kontakt skaleczonej skóry lub błon śluzowych z zarażoną wirusem krwią lub innymi wydzielinami.
  • Kleszczowe zapalenie mózgu – wirusowa choroba ośrodkowego układu nerwowego, wywoływana przez wirusy przenoszone przez kleszcze. Można się nią zarazić przez zakażonego kleszcza bądź niepasteryzowane produkty nabiałowe.
  • Cholera – ostra choroba przewodu pokarmowego, wywoływana przez bakterię Vibrio cholerae. Większość zakażeń przebiega bezobjawowo, forma łagodna charakteryzuje się wodnistą biegunką, natomiast w ciężkich przypadkach następuje obfita, wodnista biegunka z nudnościami i wymiotami prowadząca do odwodnienia. W ciężkich przypadkach odwodnienie to może prowadzić do śmierci.
  • Zakażenia meningokokowe – wywoływane przez bakterie Neisseria meningitidis. Większość przypadków choroby wywołana jest przez grupy serologiczne: A, B i C; rzadziej przez serotypy Y (obecne w Stanach Zjednoczonych) i X (Afryka, Europa, Stany Zjednoczone).
  • Wścieklizna – śmiertelna choroba zakaźna o ostrym przebiegu, wywoływana przez neurotropowe wirusy pochodzące z rodziny Rhabdoviridae. Do zarażenia dochodzi zwykle poprzez ugryzienie człowieka przez chore zwierzę, (które może nawet nie wykazywać oznak wścieklizny) oraz rzadziej poprzez przedostanie się wirusa przez uszkodzoną skórę czy błony śluzowe.
  • Żółta febra (żółta gorączka) – ciężka choroba, wywoływana przez wirus należący do rodziny Flaviviridae, zaliczany również do arbowirusów – czyli wirusów, roznoszonych przez stawonogi. Przenosi się na człowieka poprzez ukłucie przez zakażonego wirusem komara.
  • Tężec – ostra choroba, wywoływana przez bakterie Clostridium tetani, obecne w glebie. Do zakażenia dochodzi poprzez zanieczyszczenie rany ziemią, nawozem, kurzem lub innym ciałem obcym, zanieczyszczonym zarodnikami tężca.
  • Błonica – ostra bakteryjna choroba, wywoływana przez toksyczne szczepy Corynebacterium diphtheriae oraz Corynebacterium ulcerans. Szerzy się drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt z chorym bądź nosicielem.
  • Poliomyelitis – znana również jako polio lub Choroba Heinego-Medina to choroba centralnego układu nerwowego, którą wywołuje wirus polio (serotyp 1, 2 i 3). Do zakażenia dochodzi głównie drogą pokarmową.
  • Dur brzuszny – ostra układowa choroba zakaźna, wywoływana przez pałeczkę duru brzusznego Salmonella typhi. Do zakażenia pałeczkami duru brzusznego dochodzi na drodze pokarmowej, przez spożycie zakażonej żywności lub wody, rzadziej w wyniku bezpośredniego kontaktu z osobą chorą lub nosicielem.
  • Malaria – groźna dla życia choroba pasożytnicza, przenoszoną przez komara widliszka. Zapobieganie malarii polega na unikaniu ukłuć tych owadów (repelenty, moskitiera) i stosowaniu profilaktycznych leków przeciwko tej chorobie.
  • Japońskie zapalenie mózgu – choroba wirusowa przenoszona przez komary z rodzaju Culex. Zakażenia u ludzi najczęściej są bezobjawowe. W przypadkach objawowych choroba może przebiegać łagodnie lub ciężko. Infekcje łagodne charakteryzują się gorączką, aseptycznym zapaleniem opon mózgowych i zapaleniem mózgu.

Inne choroby

Leptospiroza – choroba wywołana przez krętki Leptospira roznoszone przez zwierzęta domowe i dzikie. Choroba zakaźna, na którą narażeni są przede wszystkim górnicy, hydraulicy, pracownicy zatrudnieni przy oczyszczaniu kanałów, rolnicy, osoby kąpiące się w zanieczyszczonych zbiornikach wodnych oraz stykające się z odchodami zakażonych zwierząt. Źródłem zakażenia jest mocz chorych zwierząt. Do zakażenia dochodzi najczęściej przez  uszkodzoną skórę.

Ameboza – choroba pasożytnicza przewodu pokarmowego (pełzakowica), rzadziej wątroby, wywoływana przez pełzaka czerwonki. Do zarażenia dochodzi poprzez konsumpcję żywności lub wody zanieczyszczonej cystami, które są oporne na działanie chloru stosowanego w sieciach wodociągowych, mogą długo utrzymywać się na surowych owocach i warzywach. Patogen kosmopolityczny, częściej spotykany w krajach gorącej strefy klimatycznej o niskich standardach sanitarnych.

 

Lista dostępnych szczepień dla dzieci i dorosłych wyjeżdżających za granicę

tabela szczepienia

 

Słowniczek:

  • Szczepionka – produkt pochodzenia biologicznego zawierający antygen, wprowadzany do organizmu za pomocą igły, aerozolu lub doustnie, stymulujący układ odpornościowy organizmu do rozpoznania, jako obcy, niszczenia i wytworzenia pamięci poszczepiennej
  • Szczepienie – wprowadzenie do organizmu człowieka (lub zwierzęcia) preparatu, który uodparnia przeciw chorobie
  • Immunizacja – zwiększenie odporności immunologicznej organizmu na działanie czynników chorobotwórczych, uzyskane sztucznie w wyniku szczepień lub wstrzyknięcia surowicy odpornościowej
  • Zakażenie – (infekcja) to zaatakowanie, wniknięcie i rozwój zarazków w organizmie
  • Zarażenie – przedostanie się do organizmu patogenu ze środowiska w którym się rozmnażał
Facebook Twitter Google Digg Reddit LinkedIn Pinterest StumbleUpon Email

Na początku tego miesiąca Światowa Organizacja Zdrowia podała ostrzeżenie w sprawie wirusa Zika, chcąc zainicjować skoordynowaną międzynarodową reakcję, w celu zminimalizowania zagrożenia w krajach dotkniętych wirusem Zika i zmniejszenia ryzyka jego rozprzestrzenienia.
Brzmi poważnie, prawda? I sprawa dla kobiet planujących ciążę i tych spodziewających sie dziecka jest w istocie poważna. Chociaż WHO nie ma twardych danych dla ograniczenia podróży lub handlu, istnieją uzasadnione obawy dotyczące rozprzestrzeniania się wirusa.

Zacznijmy od podstaw.

Czym jest wirus Zika i w jaki sposób można się nim zarazić?

Nosicielem wirusa Zika są komary i jest to wirus blisko spokrewniony z dengą. Spotykany jest u zwierząt wielu krajów Azji i Afryki. Odkryty został w latach 50-tych, jednak do tej pory nie obserwowano wielu ognisk wśród ludzi. Jednak od 2013 roku naukowcy i lekarze mieli do czynienia z dużymi ogniskami Zika w krajach Pacyfiku, a w 2015 i nadal w 2016, kolejne ogniska obserwowane są w Ameryce Północnej i Południowej.

Wirus rozprzestrzenia się przez ukąszenie zarażonego komara z gatunku Aedes, zwłaszcza Aedes aegypti zwanego też komarem dengi. Żyją one często w pobliżu budynków na obszarach miejskich.

mosqito-zika-300x200

Zaobserwowano również pojedyncze przypadki transmisji poprzez kontakt seksualny lub transfuzję krwi. Wirus pozostaje we krwi przez około tydzień. Informacja o tym jak długo wirus pozostaje w nasieniu nie jest obecnie znana.

Objawy i symptomy

Obejmują one (lecz nie są ograniczone do): łagodna gorączka, wysypki skórne, zapalenie spojówek, bóle mięśni i stawów, złe samopoczucie, bóle głowy. Uwaga! Objawy są łagodne i trwają do około tygodnia. Rozwijają się u ok. 1 na 5 osób zakażonych wirusem Zíka.

Kobiety, które starają się zajść w ciążę lub które planują zajście w ciążę zdecydowanie powinny skonsultować się z lekarzem przed wyjazdem w obszary dotknięte wirusem Zika, oraz ściśle przestrzegać zasad zapobiegania ugryzieniom komarów w trakcie podróży.

Leczenie

W tej chwili nie ma konkretnego leku dla wirusa Zíka, w razie potrzeby stosuje się leczenie objawowe (np. odpoczynek, płyny).

Profilaktyka

Nie ma szczepionki przeciw wirusowi Zika.

Profilaktyka polega na unikaniu ugryzień komarów na terenach dotkniętych Zika.

Ze względu na zagrożenia związane z możliwością wystąpienia poważnych skutków dla kobiet w ciąży, lub starających się zajść w ciążę, powinny one rozważyć odwołanie lub przesunięcie w czasie swojej podróży na obszary dotknięte Zíka. Instytucje badawcze potwierdzają zależność między wirusem Zika a mikrocefalią (małogłowie).

Ryzyko transmisji Zíka poprzez seks jest niskie, jednak zaleca się stosowanie prezerwatyw jako środka za zapobiegawczego. Oraz również przez około miesiąc po powrocie z obszarów występowania wirusa.

Wszyscy podróżujący do krajów, w których istnieje ryzyko wystąpienia chorób przenoszonych przez komary powinni stosować się do zaleceń zapobiegających ugryzieniom. Techniki:

  • Repelenty i środki odstraszające zawierające DEET, picaridin, IR3535 lub olejki cytrynowo-eukaliptusowe lub p-Menthane-3,8-diol (np. citronella)
  • Najpierw nakładamy kremy z filtrami słonecznymi, a potem repelent
  • Spryskanie lub nałożenie na ubrania permethrin
  • Noszenie ubrań z długim rękawem i spodni o długich nogawkach
  • Zatrzymywanie się w miejscach z klimatyzacją lub stosowanie ekranów na okna i drzwi
  • Używanie moskitiery nad łóżkiem
  • Opróżnienie pojemników (jak wazy, doniczki, wiaderka) ze stojącej wody
Źródła:
http://www.who.int/mediacentre/factsheets/zika/en/
http://www.health.gov.au
http://www.cdc.gov.pl

 

Facebook Twitter Google Digg Reddit LinkedIn Pinterest StumbleUpon Email

Finał CPR on the Beach w Helu

Akcja CPR on the Beach dotarła do końca cypla – gorący finał miał miejsce na scenie miejskiej w Helu. Wraz z wodnym ochotniczym pogotowiem ratunkowym oraz ochotniczą strażą pożarną pokazaliśmy działania ratownicze na wodzie i ewakuację na lądzie. Celem całej akcji było zachęcenie osób podróżujących i aktywnie uprawiających sporty wodne do regularnego treningu pierwszej pomocy i świadomego przygotowania do sytuacji zagrożenia zdrowia i życia.

W trakcie całej akcji prowadziliśmy warsztaty z udzielania pierwszej pomocy osobie nieoddychającej i prowadzenia CPR zarówno na dorosłych, jak i na dzieciach. Uciskali ci starsi i ci młodsi, wszyscy z zapałem i zaangażowaniem!

Fundacja Safe Water Safe Land przejechała cały półwysep helski organizując słoneczne, plażowe akcje i zapraszając do wspólnych ćwiczeń kitesurferów, wakeboarderów, żeglarzy i plażowiczów.

Facebook Twitter Google Digg Reddit LinkedIn Pinterest StumbleUpon Email
Exemple

Żeglujemy ratowniczo do Jastarni

Jastarnia to nie tylko piękne plaże, ale również port i siedziba naszego partnera – Akademii Jachtingu. Wraz z żeglarzami z Półwyspu zorganizowaliśmy warsztaty ratownicze na terenie portu. Były węzły ratownicze, rzutki ratunkowe, bezpieczne przenoszenie poszkodowanego chwytem ratowniczym i oczywiście CPR. Ćwiczymy, ćwiczymy, ćwiczymy – wołamy o pomoc, wzywamy służby, ale też przystępujemy natychmiast do uciśnięć jeśli poszkodowany  nie oddycha. Żeglarze spisali się na medal!

 

 

Facebook Twitter Google Digg Reddit LinkedIn Pinterest StumbleUpon Email

Chałupy welcome to … CPR!

Safe Water Safe Land działał dziś na słonecznym spocie w Chałupach 6. Mega energia, wiatr i fun! O pierwszej pomocy mówiliśmy, pokazywaliśmy i ćwiczyliśmy w Easy Surf & Kite Center. Wraz z instruktorami i uczestnikami obozów windsurfigowych i kitesurfigowych przygotowywaliśmy się do działań przy wyciąganiu poszkodowanego z wody, sprawdzaniu oddechu, zabezpieczaniu nieprzytomnego i uciskaniu klatki piersiowej osoby nieoddychającej.

Facebook Twitter Google Digg Reddit LinkedIn Pinterest StumbleUpon Email

Bezpiecznie w Ekolagunie

Drugi dzień akcji CPR on the Beach ekipa Safe Water Safe Land przeprowadziła na campingu Ekolaguna. Było maksymalnie słonecznie, całkowicie na piasku i absolutnie na wagę życia. Część warsztatów była dla dzieci – zaprzyjaźnialiśmy je z opatrunkami, deską ortopedyczną, wzywaniem pomocy. Dla dorosłych były warsztaty pierwszej pomocy zarówno niemowlętom, dzieciom i dorosłym z zakresu zadławień i zakrztuszeń oraz CPR wraz z użyciem AED. Dziękujemy wszystkim za wspólne popołudnie!

Facebook Twitter Google Digg Reddit LinkedIn Pinterest StumbleUpon Email